زیستن با اشلو….
به بهانه ی خواندن تپه ی جاویدی و راز اشلو
زیستن با اشلو….
وقتی وارد مغازه شدم نمیدانستم چه بخرم؟در نظرم کتاب شطرنج با ماشین قیامت که گویا به چند زبان ترجمه و حتی چامسکی بر آن تحلیلی نوشته شده بود ، بزرگترین فروشگاه کتاب شهر این کتاب را نداشت، آخر وقت بود و حس دفاع مقدس خوانی آمده بود گفتم ”
-خودت یک کتاب بده …
-کتاب میدم به شرط چاقو
-یعنی چی؟
-یعنی اینکه میدم ببر اگه حوصلت سر رفت یا بد بود برگردون پس میگیرم…
رفتم و شروع کردم به خواندن
بسم الله الرحمن الرحیم….
کتاب را باز کردم گویا واقعا یکی دست و پایم را زنجیر کرده بود و مجبورم کرده بود کتاب را بخوانم… نثر بینظیر بی ایراد با داستانک های به هم پیوسته و بدون تفاوت ادبی در هرکدام مرا غل و زنجیر کرده بود تا زندگی عادی زهر مارم شود…
تا جایکه مجبور شدم برای کاری بروم مسافرت،در قطار ، در مترو ، در منزل همه جای مسافرت کتاب دستم بود تا تمام شود ، دقیقا اعتیاد…
هر داستانک از یک نفر حول مرتضی جاویدی فرمانده ی شجاع بیست و خورده ای ساله که سادگی،صداقت و ایمانش زبانزد همه است.
فرمانده ی گردان والفجر که خوشبختانه محسن رضایی او را کشف نکرده ولی وقتی با او مواجه میشود رنگ از رخساره اش می پرد و باور نمیکند این جوان لاغر اندام چنان حماسه ای انجام داده
از بزرگترین مزایای کتاب دید همه جانبه و با همه ی نگاه ها به جنگ بود و این مدیون راوی داستانک ها بود که به راحتی میشد از زبان همه حرف زد و راوی همه جا حضور داشت.
رابطه ی صمیمانه ی یک فرمانده ی قاطع با همرزمانش و نفوذ بیش از حد در دل آنها تا جایی که همه فدایی او میشدند ،زندگی عاشقانه و ترسیم زندگی یک رزمنده در دوران جنگ،بیان حالات و اوصاف همسر رزمندگان در طول هر حمله و هر دفاع و…
نهایت شجاعت ممکن برای یک فرد که گره جنگی که محسن رضایی ها ، قاسم سلیمانی ها ، صیاد ها و… در آن مانده بودندند را با همین شجاعت خود باز میکرد ، و مقاومت که موضوع اصلی کتاب است منتهی مقاومت با تدبیر و عقل و به قول آن بزرگوار تصمیم عاقلانه و عمل عاشقانه…
نکته ی مهم که در دیگر کتاب ها ندیده بودم زیستن در کتاب بود ،گاهی ما کتاب را میخوانیم اما گاهی زندگی مکینیم و فراموش میکنیم که داریم میخوانیم و همین زیستن است که ساعت ها ما را در عمق کلمات فرو میبرد
نثر یکپارچه ،متوازن و کِشنده یکی از بی نظیر ترین امتیازات این کتاب است،در واقع به این باور میرسید که زبان تمام راوی ها یکسان (قاسم سلیمانی،محسن رضایی،صیاد شیرازی و….) البته بجز سید مرتضی آوینی که با زبان مخصوص به خودش است
پیشنهاد میکنم یکبار هم شده شروع کنید به خواندن کتاب،و بدانید همیشه مقدمه ای لازم است پس با خواندن چندین صفحه دارید گرم میشوید و سریع دنبال نتیجه نباشید
والسلام
